Santiago-gevoel

Vorige week hadden we het weer een beetje, het Santiago-gevoel. We hebben toen acht dagen in noord-oost Frankrijk gelopen, zo’n 200 kilometer van de GR-5. We dachten dat we de Vogezen ‘zouden gaan doen’, maar dat was pas het volgende boekje. We hebben nu gelopen in de Lorraine streek. Een verlaten gebied in Frankrijk waar we slechts twee andere Nederlandse GR-5 wandelaars zijn tegengekomen, en een Belg die de ‘verkeerde kant’ op liep. De GR-5 loopt van Hoek van Holland naar Nice en wij dus ook. Vijf jaar geleden hebben we ‘per ongeluk’ een gedeelte van de GR-5 gelopen in Frankrijk, in de Jura. We wisten toen nog niets van GR-routes af, anders waren we gewoon in Hoek van Holland begonnen, bij het begin.

Het Nederlandse gedeelte van de GR-5, van Hoek van Holland tot Bergen op Zoom hebben we inmiddels twee keer gelopen. Eén keer in etappes van een paar dagen, en vorig jaar als begin van onze route naar Santiago.
In Bergen op Zoom, splitst de route zich. Naar beneden naar Santiago, bordje Parijs volgen, en linksaf naar Nice, bordje Nice volgen.
Loop je in Frankrijk naar Santiago, dan krijg je hulp van ‘les amis de Saint Jacques’. Ondanks het feit dat een zeer groot deel van de GR-5 door Frankrijk loopt, ongeveer 1600 van de 2300 km, en de GR-5 de meest belopen GR in Europa is, moeten de GR-5 wandelaar het doen zonder ‘les amis de GR-5’.

In de Lorraine streek (Metz, Nance, Straatsburg) kun je het niet doen zonder een beetje hulp. Gelukkig zijn er altijd mensen die je willen helpen, vooral als je er moe en uitgehongerd uitziet. In Liverdun, net boven Nancy, konden we tegen een gepaste vergoeding overnachten in een piepkleine caravan op de camping. Een dak boven ons hoofd en nog een warme diepvriesmaaltijd was voldoende voor ons om de dag daarna weer verder te kunnen.
In ons GR-5 boekje stond een interessante overnachtingsplek genoemd, ‘Kasteelhoeve Alteville’ of op z’n Frans, ‘Château d’Alteville’. Na ons avontuur in de caravan, leek dit ons wel wat. Het bleek een kasteel te zijn waar vroegere generaals van Napoleon gewoond hebben. Iedere keer als zo’n generaal een veldslag heeft gewonnen, heeft hij een schilderij gekregen van Napoleon waarop de veldslag is afgebeeld. Deze schilderijen en nog veel meer spullen uit de oude tijd, zijn nog in het kasteel aanwezig. Sinds begin 1900 is het kasteel in bezit van de familie Barthelemy. Zoon David speelt nu voor kasteelheer en heeft ons twee avonden vermaakt met twee heerlijke vier-gangen menu’s en verhalen over vroeger. We moesten twee nachten blijven omdat er geen overnachtingsplek was op volgende etappe van de route. Meestal vinden we het jammer als we twee keer op dezelfde plek moeten overnachten, deze keer hebben we ons lekker laten verwennen.
Volgende week gaat David trouwen. Zijn feestje is in het kasteel zelf, en de 110 gasten blijven allemaal slapen. Ze hebben officieel vijf kamers waar gasten kunnen overnachten, maar ze hebben nog een ontelbaar aantal niet officiele kamers, waar al deze mensen makkelijk kunnen overnachten.

Eén week GR-5 was te kort. We waren graag nog de Vogezen in gegaan. Helaas hadden we dat boekje thuis gelaten. Anders hadden we naar het werk gebeld en gezegd dat ze het nog een weekje zonder ons moeten doen. Maar, ook die week zou te kort zijn geweest om helemaal naar Nice te gaan.
Nice is geen Santiago, maar ooit zullen we er wel aankomen.