Aangekomen in Nice

Nice, voor de GR-5 wandelaar heeft deze stad een magische klank. Het is immers het einde van de lange tocht die begint in Hoek van Holland en via België, Luxemburg, Frankrijk naar Nice aan de Middellandse zee loopt. Zondag 12 juli 2009 om half 9 zijn wij aangekomen op het eindpunt van de GR-5. Twee weken eerder waren we vertrokken vanuit Modane.
Het officiële eindpunt is niet de Middellandse zee, maar een onbeduidend pleintje in Nice. We waren hiervoor al door diverse mensen gewaarschuwd. Uiteraard zijn we wel doorgelopen naar de Middellandse zee, nog ongeveer een uurtje van het plein vandaan.

Zeven jaar geleden hebben we een eerste stuk gelopen van de GR-5. Toeval. We wilden gewoon een mooie route lopen die gemarkeerd was. Dit deel liep van Morteau naar Tonon les Bains (Jura, Frankrijk). Groene heuvels met koeien die niet loeien maar voortdurend bellen als ze hun kop bewegen. Een karakteristiek geluid in de Jura. Dit was onze eerste buitenlandse ‘GR-wandeling’ (GR betekent ‘Grande Route’). Tonon les Bains ligt aan het meer van Geneve en aan de voet van de Alpen. Toen we de Alpen zagen, wisten we dat we hier ooit zouden verder lopen, sterker nog, we hadden eigenlijk direct willen doorlopen.

Drie jaar later zijn we daadwerkelijk vanuit Tonon les Bains verder gaan lopen, de Alpen in. We zijn toen gekomen tot Modane, een klein stadje grenzend aan Italië. Onze kennismaking met de Franse berghutten. Vooral de ‘CAF’, Club Alpine Francais, heeft vele berghutten gebouwd en onder haar beheer. Het zijn vaak hutten die op een hoge plek in de bergen staan en die niet via wegen te bereiken zijn. Alleen dus voor de bergwandelaar bereikbaar. De ‘CAF’ maakt het dus mogelijk dat we deze bergtochten kunnen maken. Als je daar overnacht is het gebruikelijk dat je ‘demi-pension’ neemt. Het 3-gangen diner is vaak geen reclame voor de Franse keuken. Soep waar geen smaak aan zit, macaroni die je geacht wordt zonder saus te eten, vlees dat vanwege de hoeveelheid vet, niet als vlees herkenbaar is. Maar, wel goede Franse kaas en wat zoetigheid na.
De slaapzalen zijn efficiënt ingericht. Matrassen liggen tegen elkaar aan en als je niet oplet lig je ineens in een ander bed. De eersten staan al voor 6 uur op, waardoor de anderen, en wij dus ook, vrij snel volgen. Na een ontbijt met stokbrood (van gisteren) en jam, kan de wandeldag weer beginnen. Gelukkig komt de GR-5 ook in een aantal dalen waar kleine dorpjes zijn met hotelletjes, zodat we toch regelmatig een goede nachtrust en maaltijd kunnen krijgen.

De afgelopen jaren hebben we het tussenstuk gelopen van Hoek van Holland naar Morteau, waar we zeven jaar geleden begonnen waren. Bijna ieder deel was de moeite waard om te lopen. Het Nederlandse gedeelte, met z’n vele water, de Belgische Ardennen, Luxemburg, de Vogezen en de Jura in Frankrijk. Echter, het absolute hoogtepunt van de GR-5 ligt tussen Tonon les Bains en Nice, oftewel, de Franse Alpen. De hoge bergtoppen met sneeuw, de bergmeertjes, het uitzicht over de dalen. Er kan geen ander deel van de GR-5 tegen op. Er zijn ook mensen die alleen dat deel van de GR-5 lopen. We zijn op onze laatste tocht twee Canadezen tegengekomen, Lyn en Richard, die in ruim 4 weken van Tonon les Bains naar Nice zijn gelopen. Speciaal uit Canada gekomen voor de GR-5. Hun boekje beschrijft alleen het deel van de Franse Alpen. Echter, er wordt expliciet aangegeven dat de GR-5 meer is dan alleen dat deel, dat de GR-5 in Hoek van Holland begint, en dat ze waarschijnlijk wel Nederlanders zullen ontmoeten die hun daar op zullren wijzen. Inderdaad, wij dus.
Het deel door Vlaanderen (Bergen op Zoom – Lanaken) is geen aanrader. Nadat je net in België de Calmthoutse heide hebt gepasseerd, volgt er een lang stuk van ruim 200 km door het vlakke Vlaamse land met het en der verspreid wat (niet afgebouwde / ingestorte) huizen. Het goede eten en het lekkere bier compenseert het vlakke saaie landschap.

De GR-5 is ongeveer 2200 km lang en dus qua lengte enigszins te vergelijken met onze tocht van 3 jaar geleden naar Santiago. Toch zijn er grote verschillen tussen de ‘Santiago-tocht’ en de GR-5.
Terwijl het steeds drukker wordt naarmate je Santiago nadert, lijkt het wel alsof er steeds minder GR-5 wandelaars zijn naarmate je Nice nadert. Lang niet alle wandelaars die je in de Franse Alpen tegenkomt, lopen de GR-5. Er zijn vele andere routes uitgezet die gedeeltelijk gebruik maken van de GR-5. En, veel lopers stoppen zo’n 15 km voor Nice in het plaatsje Aspremont en nemen daar de bus naar Nice om vervolgens naar huis te gaan. De laatste 15 km zijn inderdaad niet interessant, ze lopen door de buitenwijken van Nice met af en toe uitzicht op de Middellandse zee.
Gedurende de laatste 100 km naar Santiago staat steeds op iedere 100 meter aangegeven hoe ver het nog is naar Santiago. Echter, in de Franse Alpen staat Nice nergens aangegeven. Er staat wel aangegeven wat de eerste bergkol of het eerste dorpje is dat je tegenkomt. Hoe ver het dan nog is naar Nice moet je maar uit je boekje halen.
Een GR route volgt vooral de paden door de natuur en is dus echt gemaakt voor de natuurliefhebber. De route naar Santiago leid je naar alle kerken in de dorpjes die je tegenkomt en volgt in principe de kortste weg naar de kerk en uiteindelijk de kathedraal in Santiago.

In Nice werd onze tocht in stijl afgesloten met groot vuurwerk dat vanaf een paar bootjes werd afgestoken.