Nog 781 kilometer: dag Fransman.

Julien Clerc is nog steeds erg populair in Frankrijk. We zien en horen hem regelmatig op TV en in de Franse kroegjes. In de jaren zeventig was Julien Clerc ook veel te zien bij TopPop. Hij had toen een grote hit: This Melody. Met zwoele stem en een grote bos met krullen zong Julien dat nummer. Mijn zus Marjan (nu 45) vond hem toen geweldig en was verliefd op hem. Als ze hem nu weer zou zien, zou ze zo weer verliefd op hem worden. Marjan, ik kan je hierbij zeggen: 'Ook nu heb je geen kans bij Julien. Hij is inmiddels dan wel eind vijftig en zijn krullen zijn verdwenen, toch wordt hij nog steeds omringd door vrouwen van begin twintig die strak in het vel zitten en grote ronde borsten hebben'. Onze Julien ziet er nog steeds goed uit. Dat kan helaas niet gezegd worden van de Fransman boven de vijftig. De meeste lijken minimaal acht maanden zwanger. Fransen houden zowel van zoet als van vet eten. Als nagerecht is er standaard het kaasplankje, bestaande uit vele soorten kaas, vaak wel meer dan zes. Hiervan kun je zoveel nemen als je wilt. En als toetje, nog ijs of appelgebak na. Wie wordt hier niet dik van? Wij, maar wij lopen zo'n dertig kilometer per dag. Wij blijven goed op gewicht en vallen zelfs niet af ondanks die dertig kilometer lopen per dag. Een Fransman zie je alleen maar naar zijn auto lopen, met een stokbrood onder zijn arm die hij iedere dag bij de bakker gaat kopen.

Wij hebben zeer wisselende ervaringen met het Franse eten. In kleine dorpjes waar vaak maar 1 restaurant is kun je 's avonds alleen het 'menu du jour' nemen. Dit voor maar ongeveer elf euro. Zo'n menu bestaat uit een voorgerecht, hoofdgerecht, kaasplanke en daarna appeltaart of ijs na. Dit klinkt erg aantrekkelijk, goedkoop en veel. Maar, is het ook lekker? Helaas valt het vaak tegen. Wat te denken van een hoofdgerecht bestaande uit alleen maar een hamburger met boontjes. Als het op zijn Frans zegt 'Steak hache avec haricots verts', klinkt het niet verkeerd, totdat het op je bord ligt. Of, droge macaroni zonder saus met een lapje vlees. Toch maar even om de ketchup gevraagd. Waarom we niets anders nemen? Omdat we geen keuze hebben in zo'n dorpje. In grotere plaatsen waar meerder restaurants zijn, is het vaak heerlijk eten. Als pelgrim te voet hebben we in Frankrijk regelmatig in kleine plaatsjes moeten overnachten. Plaatsjes die niet bekend zijn bij de toerist. Plaatsjes waar de mensen aardig en gastvrij zijn en waar de kok weinig fantasie heeft.

Nog 781 kilometer. Het einde is nog niet in zicht, de Pyreneen wel. We zitten nu in de uitlopers van de Pyreneen. Morgen gaan we de Pyreneen over en begint het Spaanse deel. Op naar Santiago!