Leve vrienden op de fiets

Te voet naar Santiago en op bezoek bij 'vrienden op de fiets'. Gelukkig kan dat als wandelaar, zowel in Nederland als Vlaanderen. We hebben zes overnachtingen gehad bij onze 'vrienden op de fiets'. Mechelen was onze laatste overnachting. Vanaf hier moeten we het zonder onze vrienden doen. In Brielle hadden we onze eerste overnachting bij een 'vriendin op de fiets'. Het bleek het oude postkantoor te zijn. Het was nog zichtbaar waar de telefoonkabels gelopen hebben. We hadden een ruime woonkamer, kleine slaapkamer inclusief douche en toilet. Allemaal voor ons. Onze gastvrouw was aardig, helaas niet al te spraakzaam. We hadden immers graag op onze eerste dag verteld dat we op weg waren naar Santiago! Dit werd ruimschoots goedgemaakt bij onze 'vriendin op de fiets' in GoedeReede. Ze bleef praten. Gelukkig regende het 's morgens waardoor ze ons nog een extra kopje koffie kon aanbieden en kon doorpraten. In Nieuwe Tongen werden we uitbundig ontvangen door het hele gezin inclusief de hond die het heerlijk vond om zijn natte snuit in mijn kruis te duwen. Na het douchen was ik minder aantrekkelijk voor de hond. Ons gastgezin vertelde dat zij niet tot de 25 % zeer gelovigen van het dorp te horen. Deze gelovigen zouden nog strenger zijn dan de Taliban. De kinderen van ons gastgezin mochten wel op zondag buiten spelen. 's Morgens westen ze ons een goede tocht en zeiden dat ze geloofden dat het droog zou blijven die dag. Ook hier zullen zij niet meer in geloven. Na een half uur begon het zachtjes te regenen en na veertig minuten hard. Dit hebben we het grootste gedeelte van die dag zo gehouden. In Ossendrecht, onze laatste Nederlandse overnachting, stond de oude steenfabriek in lichte laaien toen wij bij ons gastgezin aankwamen. 'Dit had veel eerder moeten gebeuren' zei de man des huizes. 'De fabriek wordt al drie jaar niet meer gebruikt en de kinderen uit het dorp gaan er spelen. Het is wachten op ongelukken'. We kregen een grote woonkamer tot onze beschikking. De slaapkamer was boven via een steile trap te bereiken. Erg lastig als je 's nachts naar beneden moet voor het toilet. Dit moet ik meestal drie keer per nacht. Onze volgende geplande overnachtingsplek zou in Brasschaat, Belgie zijn. In Nederland hadden we nog alles nog van tevoren gereserveerd. In Belgie zouden we op de bonnefooi gaan. Volgens ons gastgezin in Ossendrecht zouden er veel overnachtingsmogelijkheden in Brasschaat zijn. Mooi niet dus. Er was 1 hotel en dat was vol. Toen maar gebeld naar onze Belgische 'vrienden op de fiets' in Schoten, 7 km verder op de route. Niet echt ver, maar toch wel zwaar als je al dertig km gelopen hebt. We konden er nog terecht, maar waren niet enigen. Er waren nog drie andere Nederlanders. een stelletje dat een dans workshop in Antwerpen volgde en een wielrenner. Gezellige boel dus. Ons gastgezin zei dat ze sowieso bijna alleen maar Nederlanders krijgen en nagenoeg geen Belgen. In Mechelen, onze laatste 'vrienden op de fiets', stond het huis in het teken van Santiago. De Jacobsschelp was duidelijk zichtbaar. Ze hadden een paar jaar geleden de tocht per fiets gemaakt. Ze moesten er niet aan denken om de hele afstand te lopen. Dit jaar gaan ze in september alleen de laatste 200 km lopen. Het is een georganiseerde reis waarbij de baggage vervoerd wordt en ze zelf, als ze moe zijn, met het busje mee kunnen. Misschien zijn we ze dan wel weer. Voorlopig zullen we het moeten doen zonder onze 'vrienden op de fiets'.