Ik ga en ik neem (niet) mee...

Morgen gaan we. We zijn er klaar voor. De afgelopen week stond in het teken van afscheid nemen. Ik ben daar niet zo goed in. Iedereen wenst je het beste, succes, plezier en weinig blaren. Wat zeg je daar dan op? Ik laat het maar over me heen komen.
Vandaag zijn de rugzakjes ingepakt
'Wat neem je mee voor vier maanden?' is de meest gestelde vraag van vrienden, collega's en familie. De vraag komt voort uit een soort verbazing over hoe je die tijd kunt doorkomen met al je bezittingen in een rugzakje op je rug.
'Alles wat je thuislaat is meegenomen!' is de meest gehoorde uitspraak op de bijeenkomsten van het Nederlands Genootschap van Sint Jacob.
Daar ga je over nadenken. Elke dag opnieuw, kilometer na kilometer, moet ik al mijn spullen op mijn rug meenemen. De oud-pelgrims, zij die de tocht gelopen hebben, vertellen bijna zonder uitzondering hoe ze na honderden kilometers hun rugzak omkeren en spullen terug naar huis sturen. Zou mij dat ook overkomen? Ik weet het niet. Kritisch ben ik wel geweest. Zo kritisch zelfs dat ik ben gaan nadenken over drie of vier paar sokken, drie of twee onderbroeken.

We nemen geen tent mee. We nemen het risico dat we een keer geen onderdak vinden, dat we een keer in een uiterste noodgeval in een bushokje of een verlaten schuur gaan liggen. Als dat vijf keer gebeurt lijkt me dat veel. Daarvoor ga ik niet vier maanden met een tent op mijn rug lopen. En als je een tent meeneemt, moeten dan ook geen slaapmatjes mee en kookspullen?
We nemen geen mobiele telefoon mee, dus hoeft er ook geen oplader voor de telefoon mee. We hoeven niet direct bereikbaar te zijn. Er is een eenvoudige oplossing voor het contact met familie: ze kunnen onze voicemail van het vaste toestel inspreken en wij kunnen vanaf een willekeurige telefooncel de berichten afluisteren. Een telefoonkaart volstaat.

Ik neem ruim elf kilo mee, naast de kleren en schoenen die ik aan heb.
Mijn rugzak weegt 1,2 kilo en aan kleding en schoenen neem ik ruim 4 kilo mee:
- Sandalen (voor 's avonds): 650 gram
- Wandelschoenen (een extra paar): 800 gram
- Afritsbroek: 375 gram
- T-shirt (sneldrogend): 150 gram
- T-shirt (katoen): 150 gram
- 3 Paar sokken: 150 gram
- 2 Onderbroeken: 120 gram
- Thermo onderbroek: 140 gram
- Bloes: 300 gram
- Fleece vest: 280 gram
- 2 Zakdoeken: 30 gram
- Korte broek (is ook zwembroek): 125 gram
- Regenjas: 350 gram
- Regenbroek: 400 gram
Aan slaap- en toiletspullen neem ik bijna 1,3 kilo mee:
- Slaapzak: 500 gram
- Toilettasje: 25 gram
- Scheermes + kwast: 100 gram
- Scheermesjes: 25 gram
- Stukje zeep: 50 gram
- Flesje shampoo: 200 gram
- Tandenborstel: 25 gram
- Tube tandpasta: 75 gram
- Kam: 25 gram
- Handdoekje (sneldrogend): 80 gram
- Pleisters: 20 gram
- Blarenprikkers: 20 gram
- Pijnstillers: 20 gram
- Nagelschaartje: 30 gram
- Zaklampje: 75 gram
Aan diverse 'handige' spullen neem ik bijna 2,3 kilo mee:
- Fototoestel (inclusief tas): 680 gram
- Reservebatterijen fototoestel: 120 gram
- MP3 speler: 100 gram
- Palm organiser en los toetsenbord: 400 gram
- Resevebatterijen (mp3, palm): 50 gram
- 3 Routeboekjes tot Vezelay: 800 gram
- Regenhoes voor de boekjes: 50 gram
- De Jacobus schelp (op de rugzak): 30 gram
- De Compostela (de pelgrimspas): 30 gram
Tot slot het eten en drinken, dat ruim 2,5 kilo weegt:
- 2 liter water: 2 kilo
- Eten (koek, broodjes, appels, nootjes): 500 gram

Zit hier iets overbodigs bij? Iets wat niet echt nodig heb?
Die extra paar wandelschoenen wil ik niet thuis laten. De voeten moeten tenslotte het werk doen. Ik denk dat ik met twee paar wandelschoenen die ik elke dag wissel tot in Santiago moet kunnen komen.
De sandalen zijn ook relatief zwaar, maar wel erg prettig om aan te doen zodra ik ergens aankom, of tijdens een rustdag. Ik houd ze er dus toch maar in.
Het fototoestel is ook aan de zware kant. Het is een paar jaar oude digitale Minolta Dimage Z1. De tas schuif ik zo aan de heupband van mijn rugzak, waardoor ik het toestel altijd paraat heb. De reservebatterijen hoef ik niet meteen mee te nemen, maar ik moet ze wel op tijd kopen.
De palm organiser en het losse toetsenbord is waarschijnlijk het meest opvallende in mijn uitrusting. Dit is mijn digitale dagboek. Een papieren dagboek is bijna net zo zwaar, maar op de palm kan ik stukjes schrijven en gemakkelijk herschrijven. Deze stukjes kan ik op de geheugenkaart opslaan en, als het goed is, in een internetcafe via een USB poort zo uitlezen en kopiëren naar de weblog. Ik heb het nog nooit zo gedaan, dus ik ben benieuwd of het me bevalt.

Ik neem de routeboekjes en kaarten mee tot aan Vezelay. De boekjes voor het vervolg worden naar de Poste Restante in Vezelay gestuurd. En alles wat we gehad hebben, stuur ik terug naar huis. De rugzak wordt dan alleen maar lichter!

Elf kilo. Ik ben benieuwd met hoeveel kilo ik in Santiago aankom.